Het pesticidendecreet dateert van 2001 en stelt dat vanaf 2004 openbare besturen, waaronder de gemeenten, geen pesticiden meer mogen gebruiken. Omdat dit voor de meeste gemeentebesturen niet haalbaar was op deze korte termijn kon worden afgeweken van dit decreet met dien verstande dat de gemeenten bij de Vlaamse Overheid een pesticidenreductieplan konden indienen dat een stappenplan omvat om het beheer van de openbare ruimte om te vormen naar een volledig pesticidenvrij beheer tegen ten laatste 2015. Om dit doel te bereiken zijn verschillende mogelijkheden zoals de herinrichting van groene ruimten, begraafplaatsen, parken en plantsoenen of aangepaste technieken voor onkruidbeheersing zoals wieden, schoffelen, bodembedekking, schroeien, borstelen en andere.
Er dienden 298 van de 308 gemeenten in Vlaanderen een reductieplan in. Slechts vier van alle Vlaamse lokale besturen passen al vanaf 2004 een nulgebruik toe.
Op deze pagina gaan we verder in op de begraafplaatsen, in de volksmond nog door velen kerkhof genoemd, omdat blijkt dat het pesticidengebruik hier het hoogst ligt van alle toepassingen op openbaar domein.
Waarom lukt het zo moeilijk om tot een nulgebruik te komen? De meeste lokale politici liggen niet wakker van het pesticidengebruik in hun gemeente en voorzien vaak ook niet de nodige middelen om mensen op te leiden, groenvoorzieningen aan te passen en aangepast materieel aan te schaffen. Al te vaak is de mentaliteit: “We mogen nog spuiten tot 2015 en dan zullen we wel zien”. Een spijtige zaak is dit, zeker als we zien dat bij aanleg van nieuwe groenvoorzieningen nog steeds dezelfde fouten gemaakt worden die vroeger een gebruik van pesticiden bijna noodzakelijk maakte. De pesticidentoets is een instrument dat op een handige manier een evaluatie opmaakt van nieuw in te richten openbare ruimten en er voor zorgt dat knelpunten en fouten worden vermeden. Maar hoeveel gemeenten passen dit consequent toe?
Download de brochures:
[wpdm_file id=13]
[wpdm_file id=14]